Awantura wokół krzyża pokazała jak słaba jest polska demokracja i jak bardzo jeszcze starsze pokolenie tkwi w okresie PRL-u. To co najlepiej w obecnej sytuacji definiuje polską przestrzeń publiczną to strajk oraz protest. Polacy uwielbiają protestować, strajkować, jednoczyć się dookoła ognisk konfliktów społecznych. Każdy z nas po części marzy by stać się kolejnym Rejtanem i własną piersią zasłonić przez siebie pojmowane dobro państwa. Przy taki status qwo należy zadać sobie pytanie czy istnieje w ogóle jeszcze jakiekolwiek pojęcie państwowości w tym narodzie. Czy my w ogóle jeszcze jesteśmy jednym społeczeństwem czy też może zbieraniną klik które dla własnego interesu przy pomocy swoich „żołnierzy” kierują się jak największym chaosem.
W tej całej batalii nikogo nie interesuje świętej pamięci prezydent, ofiary katastrofy dobro państwa, miasta czy nawet semantyka krzyża. Najważniejsze jest dowalić politycznym przeciwnikom, zaatakować po raz kolejny doszukać się potwierdzenia tych samym inwektyw i argumentów. Tzw obrońcy krzyża to w dużej mierze ludzie kompletnie nie rozumiejący czym jest krzyż, jakie niesie za sobą bagaż aksjologiczny. Wszelako zgodnie z doktryną chrześcijaństwa krzyż jest symbolem poświęcenia na jakie zdobył się syn Boży by odkupić winy ludzi dotkniętych grzechem pierworodnym. Jest symbolem poświęcenia dla drugiego człowieka i to poświęcenia pomimo wszystkich przeciwności losu. Kluczem jednak do takiego rozumienia sprawy jest umiejętność refleksji, a w dzisiejszym świecie jest to umiejętność która praktycznie zanikła.
Nie ma się co dziwić, że jest u nas tak jak jest skoro ludzie nawet wykształceni nie odbiegają swoim poziomiem rozumowania od średniowiecznego chłopa który każde słowo z biblii rozumiał dosłownie i czynił tak jak mu kazano.
